«ՀՀ քաղաքացիները Հայաստանին վերաբերող հարցերում չպետք է հանդիսատեսի կարգավիճակ ունենան». Կարեն Հեքիմյան

Հասարակական գործիչ Կարեն Հեքիմյանի ֆեյսբուքյան գրառումը. «Ավարտվեց հերթական ընտրախայտառակությունը: Այնպես, ինչպես 30 տարի առաջ (շարունակ) հայազգի բնակչությունը վրդովված է, հիասթափված է, նյարդայնացած է: Այսինքն, առերևույթ ոչինչ չի փոխվել: Նույն ընտրախախտումները, նույն մարդիկ: Որոշ չափով մարդկանց դերերն են փոխվել: Հանդիսատեսները մեծամասամբ նույնն են: Եվ, քանի որ վերջիններս ընտրախայտառակության ողջ գործընթացում մեծամասնություն են կազմում, ապա եկեք նրանցից խոսենք:
Նախ՝ եկեք ֆիքսենք, որ առանց հանդիսատեսների ընտրախայտառակությունը նվազ նշանակություն կունենա, նույնիսկ կարող է նաև չկայանալ: Այսինքն, հանդիսատեսներն ընտրախայտառակության գործընթացում մեծ դեր ունեն: Ավելին՝ կարծում եմ, որ նրանք ուղիղ ազդում են ընտրախայտառակության արդյունքի վրա:
Այս իմաստով, հարց է առաջանում. ո՞վ է մեղավոր ընտրախայտառակության համար՝ ընտրախայտառակիչնե՞րը, թե՞ հանդիսատեսները:
Եթե թատրոնը վատն է, սյուժեն վատն է, դերասանները վատն են, ապա հանդիսատեսները ներկայացման չեն գնում: Այժմ պատկերացրեք, որ 30 տարի շարունակ ցուցադրվում է վատ դերասաններով, վատ սյուժեով, վատ թատրոն: Տրամաբանորեն՝ հանդիսատեսներ չպետք է լինեն, սակայն նրանք կան: Ի՞նչն է պատճառը: Կասեք՝ սպասելիքը: Լավ, այդ դեպքում, ի՞նչ կարելի է սպասել Մինասյան Սարիկից, Ղուկասյան Վարդանից կամ Գրիգորյան Մարտունից: Այլ կերպ ասած՝ ո՞րն է նրանց ծրագիրը: Այդ ի՞նչն է, որ նրանք չեն հասցրել իրանակացնել և այժմ ցանկանում են լրացնել բացը: Որևէ մեկը գիտի՞ այս հարցի պատասխանը:
Ենթադրում եմ՝ վերջիններիս գալուն սպասում են նրանց ընկերները, բարեկամներն ու հարազատները, սակայն նրանք հանդիսատեսներ չեն: Նրանք շահագրգիռ անձինք են և խոսքը նրանց մասին չէ: Խնդիրը հանդիսատեսների մեջ է:
Այսօր ամենուրեք կարդում եմ. ՔՊ-ն պարտվել է, ընդդիմությունը՝ հաղթել: Ընդ որում, հիմնականում՝ կարծիք արտահայտողները հանդիսատեսներն են: Այն հանդիսատեսները, որոնք 30 տարի շարունակ նույն թատրոնն են դիտում: Արդյո՞ք նրանք դեռ հույս ունեն, որ այդ թատրոնը վերելք կապրի, արժեք կունենա: Չեմ կարծում:
Ստացվում է՝ հայաստանցի հանդիսատեսներին միևնույնն է, թե ինչ է կատարվում բեմում: Համենայնդեպս, վերջին տարիներին ընտրախայտառակություններին մասնակցողների թիվը կազմում է բնակիչների ընդհանուր թվի 45-55%-ը: Մնացածը՝ հանդիսատեսներ են և պարադոքսն այն է, որ նրանց ձայներն են որոշիչ:
Այս իմաստով, մեծ աշխատանք պետք է տարվի, հիմնականում՝ կրթական և իրավական ոլորտներում: Հայաստանի քաղաքացիները Հայաստանին վերաբերող հարցերում չպետք է հանդիսատեսի կարգավիվիճակ ունենան»: