«Ինչպես են Նիկոլի ու Ալիևի համար աշխատում շուն դոգն ու հրեա Լապշինը». Նաիրի Հոխիկյան

Լրագրող Նաիրի Հոխիկյանի ֆեյսբուքյան գրառումը. «Ինչպես են Նիկոլի ու Ալիևի համար աշխատում շուն դոգն ու հրեա Լապշինը.
Հասկանում եմ, որ այսպիսի վերնագիրը բուռն արձագանք կստանա բազմաթիվ հայերի մոտ, հատկապես դոգի այլասերված հայհոյանքից սեռական հաճույք ստացողների և Լապշինին լսող և իրենց առաջադեմ համարող միամիտների։
Եթե այսքանը հասցրիք կարդալ, կկարդաք նաև շարունակությունը։
Դոգը ժամանակին Հայաստանում եղել է ռազմական ոստիկանության ծառայող ու ահավոր շատ վատություններ է արել հայ զինվորներին։ Այն զինվորներին, որոնց մենք բոլորս անվանում ենք մեր պարծանքը։ Այդ դոգը տարիներ շարունակ նվաստացրել է շարքային հայ զինվորներին։
Սրա մանրամասներին էլի կանդրադառնամ։ Բայց այժմ ասեմ, որ փախչելով ԱՄՆ՝ այս սրբապիղծ կենդանին սկսել է եթերում աջ ու ձախ բոլորին հայհոյել ու գրավել ցածր մակարդակի մարդկանց սրտերը։
2023-ի սեպտեմբերին Երևանի ավագանու ընտրությունների ժամանակ այդկերպ դոգը կարողացավ իր կողմը գրավել այն մարդկանց, ովքեր հիասթափվել էին Նիկոլ Փաշինյանից, բայց չունեին այնքան գիտակցական մակարդակ, որ հասկանան՝ այլասերված հայհոյանքը, ուրիշի ընտանիքին հայհոյելը, սեփական երեխաների ներկայությամբ հայհոյանք լսելը վատ բան է, անբարոյականություն է։
Ու քանի որ որոշակի քանակի ձայն հավաքել էր դոգի կուսակցությունը, գործարքի գնաց Նիկոլի հետ ու ՔՊ -ին հենց դոգի օգնությամբ դարձրին Երևանի իշխանություն։ Չմոռանանք, որ դոգը ինքն էր հայտարարել, թե թույլ չի տա նախկինների վերադարձ՝ մատնանշելով Հայկ Մարությանին և Անդրանիկ Թևանյանին։
Ու քանի որ դոգի իրական դեմքը բացվեց, որոշվեց Նիկոլի համար աշխատանքի հաջորդ մեթոդը։ Դոգը հրաժարվեց իր «Հանրային ձայն» կուսակցությունից՝ իբր թե իրեն դավաճանելու համար ու հիմնեց նոր «դոկ» անունով կուսակցություն, որպեսզի նույն խաղը խաղա համապետական խորհրդարանական ընտրություններում։
Մարդիկ էլ լսում են դոգի հայհոյանքը Նիկոլի հասցեին ու մտածում, թե որ հայհոյում է, ուրեմն իրոք ընդդիմադիր է։ Բայց մարդիկ չեն հասկանում, որ դոգի ու Նիկոլի նմանները որևէ խնդիր չունեն, երբ իրենց հասցեին հայհոյանք է հնչում։ Դրանք պատրաստ են վաճառել ամեն ինչ հանուն իրենց պաշտոնի ու շահի։
Հիմա Լապշինի մասին։
Այդ հրեա տղան ոչնչով հայտնի չէր մինչև 2016-ի դեկտեմբեր, երբ Բելառուսում նրան իբր թե ձերբակալեցին ու հանձնեցին Ադրբեջանին՝ Արցախ այցելելու համար։ Ամբողջ հայկական մեդիադաշտը, հասարակական, քաղաքական գործիչները (այդ թվում՝ ես) ոտքի կանգնեցին՝ Լապշինին աջակցելու։ Ամիսներ անց Ադրբեջանի նախագահի հրամանով նրան բաց թողեցին։
Տարածվեց պատմություն, թե Ադրբեջանի բանտում երկու անգամ Լապշինին փորձել են սպանել, բայց նիհար ու դալուկ այդ տղան համառորեն չի մեռել։ Մեկ ժամից ավելի խեղդել են, բայց չի խեղդվել։ Բանտախցում կախել են, մոտ մեկ ժամ կախված մնացել է, բայց չի մահացել։ Այդպես «հրաշքով» փրկված Լապշինին հանձնում են Իսրայելին, այնտեղ նրա հետ կապի են դուրս գալիս այդ երկրի հատուկ ծառայությունները, պարզում, որ Լապշինին Ադրբեջանի բանտում կտտանքների են ենթարկել։
Հետո Լապշինը ավելի արժանահավատ լինելու համար դիմում է ՄԻԵԴ ու հաղթում դատը, իսկ հայերին ավելի սիրելի լինելու համար Ադրբեջանից պահանջում, որ մոտ 30.000 դոլար տուգանքը վճարի Արցախբանկի իր հաշվեհամարին։
Զարմանալի է, որ մինչև հիմա Ադրբեջանը կարծես չի վճարել Լապշինի այդ տուգանքը։
Հետաքրքիր է, իսկ Լապշինի աշխատավարձը ժամանակին վճարո?ւմ է Ադրբեջանը։
Հետո Լապշինը եկավ Հայաստան ու սկսեց ավելի հաճախ մեկնել առաջնագիծ, նկարել սահմանամերձ բնակավայրերն ու ռազմավարական նշանակության ճանապարհները։ Դրանց մասին չգիտես ինչպես, հաճախ տեղեկություններ են ունենում Ադրբեջանի հատուկ ծառայությունները։ Տեսնես որտեղի՞ց։
Ու հետաքրքիրն այն է, որ Լապշինը թաքուն չի անում այդ ամենը, այլ հայերի ձեռքերի վրա։
Հերոս հրեա լրտեսը։
Այսպես Ադրբեջանին հայհոյելով՝ Լապշինն իրականում տեղեկություններ է հավաքում Հայաստանում ու փոխանցում Ադրբեջանին։ Ճիշտ նույնկերպ, ինչպես Նիկոլին հայհոյելով՝ դոգը իր կողմն է գրավում Նիկոլից հիասթափված մարդկանց ու նրանց կրկին օգտագործում Նիկոլի համար։
Մի օգտագործվեք»: