«Այս իշխանությունների գործողությունների նկատմամբ ունեմ փաստարկված հակակրանք». Արա Պողոսյան
83
Երեկ, 17:18
Քաղաքագետ Արա Պողոսյանի ֆեյսբուքյան գրառումը. «Կարծում եմ, որևէ մեկի համար գաղտնիք չէ, որ ես այս իշխանությունների գործողությունների նկատմամբ ունեմ փաստարկված հակակրանք։ Բայց նաև իշխանությունների նկատմամբ քննադատական խոսքը չի կարող ստիպել լռել այլ դեպքերում։ Բաքվում Ալիևը կրկին խոսել է Հայաստանի Հանրապետության Սահմանադրության փոփոխման պահանջի մասին։ Ու մտովի ուզում եմ հիշել, թե ովքե՞ր են այսօր Հայաստանում պայքարում ՀՀ Անկախության հռչակագրի պաշտպանության համար։ Տարօրինակ կերպով այդ շարքերում մարդիկ են, ովքեր հենց իրենք են ժամանակին ոտնակոխ արել ՀՀ Անկախության հռչակագիրը, և այսօր հանկարծ դարձել են դրա պաշտպանները։ Այո՛, այն իշխանությունները, որոնք կուզեն դիպչել Հռչակագրին, նրանք ոչ այլ ինչ են, քան դավաճաններ։ Իսկ այդ դեպքում ի՞նչ ասել նրանց, ովքեր ի հեճուկս Անկախության հռչակագրի պահանջի, մոռացան Արցախը հռչակել ՀՀ անբաժանելի մաս՝ փաստի առաջ կանգնեցնելով բոլորին, և բանակցությունները շարունակել հենց այս դիրքերից։ Դրա անալոգը Ռուսաստանն է, որը Դոնեցկի և Լուգանսկի շրջանները հռչակել է իր անբաժանելի մասը, դրանով փաստի առաջ կանգնեցրել բոլորին, ընդհուպ այն աստիճան, որ արդեն Արևմուտքում են խոսում այն մասին, որ այս շրջանների վերադարձը անհեռանկար է։ Վերադառնանք Արցախի հարցին. ի՞նչ ասել նրանց, ովքեր Հայաստանի Անկախության հռչակագրի «... գիտակցելով իր պատասխանատվությունը հայ ժողովրդի ճակատագրի առջև համայն հայության իղձերի իրականացման և պատմական արդարության վերականգնման գործում, ելնելով մարդու իրավունքների համընդհանուր հռչակագրի սկզբունքներից և միջազգային իրավունքի հանրաճանաչ նորմերից, կենսագործելով ազգերի ազատ ինքնորոշման իրավունքը, հիմնվելով 1989 թվականի դեկտեմբերի 1-ի «Հայկական ԽՍՀ-ի և Լեռնային Ղարաբաղի վերամիավորման մասին» Հայկական ԽՍՀ Գերագույն խորհրդի և Լեռնային Ղարաբաղի Ազգային խորհրդի համատեղ որոշման վրա...» հատվածը դարձրին պարզապես գեղեցիկ միտք, և ո´չ ավելին, իսկ պատմությունը կարող էր նաև այլ ընթացք ունենալ, եթե մնայինք հավատարիմ մեր իսկ կողմից ընդունված որոշումներին։ Հայաստանի Անկախության հռչակագիրը պետք է պաշտպանել, բայց նաև նրանցից, ովքեր շուրջ 3 տասնամյակ այդ Հռչակագիրը օգտագործել են միայն և բացառապես սեփական բարօրությունն ապահովելու համար։ Եթե արդարության հասարակություն ենք ուզում կառուցել, ուրեմն նաև արդարություն հաստատելու միանշանակ չափանիշներ պետք է կիրառենք, և ո՛չ երբեք քաղաքական նպատակահարմարությունից ելնելով»:
