«Սուրբ Խորանի ծառայողները մի ամբողջ հատված պատարագից կամայականորեն կրճատեցին». Սամվել դպիր Գրիգորյան

Սամվել դպիր Գրիգորյանի ֆեյսբուքյան գրառումը. «ՈՒՇԱԴՐՈՒԹՅՈՒՆ, ԱՂՈԹՔ ԶԵՂՉՈՂՆԵՐԸ
Մի կերպ ինձ տրամադրեցի, նայեցի Գառնիում երեկվա մատուցված պատարագանման արարողությունից որոշ կադրեր:
Կաթողիկոսի անվան զեղչման մասին շատ է գրվել ու խոսվել: Նորություն չկար: Սակայն այս հակականոնական «պատարագը» աչքի ընկավ Պատարագից մի մեծ հատված ընդհանրապես հանած լինելով: Նախ, սարկավագ/դպիրները Թեմի առաջնորդի ու մեկ այլ արքեպիսկոպոսի ներկայությամբ չաղոթեցին Հայրապետի համար, ինչը մեր Տեր Հիսուս Քրիստոսի պատգամների ուղիղ ոտնահարում է՝ այն է աղոթել բոլորի համար, այդ թվում ատողների և հալածողների համար, նույնիսկ սիրել թշնամիներին ու բարություն անել նրանց (Մատթ. 5:44, Ղուկ. 6:30): Հետո, քահանան չհիշատակեց Ամենայն Հայոց Կաթողիկոսին: Վերջապես, Սուրբ Խորանի ծառայողները մի ամբողջ հատված պատարագից կամայականորեն կրճատեցին: Նրանք.
1. Գոհութիյուն և փառաբանություն չմատուցեցին Աստծուն:
2. Չխնդրեցին Աստծուն, որ շնորհի սեր, հաստատունություն և փափագելի խաղաղություն ամբողջ աշխարհին, սուրբ Եկեղեցուն և բոլոր ուղղափառ եպիսկոպոսներին. մեր եպիսկոպոսապետին և Ամենայն Հայոց պատվարժան Հայրապետին, թեմի առաջնորդ արքեպիսկոպոսին, և «պատարագը» մատուցող քահանային:
3. Չաղաչեցին և չխնդրեցին Տիրոջը քրիստոնյա թագավորների ու բարեպաշտ իշխանների զորության ու հաղթության համար:
4. Չաղոթեցին նաև ննջեցյալների հոգիների համար, և առավել ևս՝ մեր հանգուցյալ վարդապետների, սուրբ եկեղեցու կառուցողների և նրանց համար, ովքեր հանգչում են եկեղեցու հովանու ներքո։
5. Չխնդրեցին մեր գերի ընկած եղբայրների ազատության համար:
6. Չխնդրեցին Աստծո շնորհը եկեղեցում ներկա ժողովրդի համար:
7. Չխնդրեցին նաև հանգիստ նրանց համար, ովքեր հավատով ու սրբությամբ Քրիստոսով վախճանվեցին։
Ըստ էության, «պատարագիչ» քահանան, սարկավագ/դպիրները «պատարագից» զեղչեցին ոչ միայն Կաթողիկոսի անունը, Թեմի առաջնորդի անունը, այլև «գողացան» աղոթքի մի ողջ հատված, վերածվելով դեպի հերձված տանող պառակտիչների:
ԵԶՐԱԿԱՑՈւԹՅՈւՆ. Նման մոտեցում ցուցաբերողները ոչ ընդհանրական Եկեղեցին են գիտակցում ինչ է, ոչ ուղղափառությունը, ոչ աղոթքը, ոչ Պատարագը, ոչ նվիրապետական կարգը, ոչ էլ պատկերացում ունեն, որ այդ կարգի մեջ է միայն գործում Աստծո շնորհը, այն էլ խոնարհության և հնազանդության պայմաններում: Աստծուն եկեղեցուց դուրս հրավիրելով, իրենց երևակայում են շնորհի ինքնաբուխ աղբյուր, գայթակղում անտեղյակ հոտին, մոլորեցնում շատերին: Տիրոջ համար ատելի է ուրացությունը. «Աչքերիս առջեւ անիրաւ բան չդրի, եւ ուրացութիւն անողներին ատեցի» (Սաղմ. 100:3):
Եղիցի ամոթ, Եղիցի ամոթ, Եղիցի ամոթ...»: