«Կյանքի համար ամենակարևոր ռեսուրսից ենք զրկվում»․ Նարինե Կիրակոսյան

Լրագրող Նարինե Կիրակոսյանը ֆեյսբուքյան իր էջում գրել է․ «Արդեն երկու-երեք տարի է գիշերները ջուրը անջատում են, ամռանն էլ ցերեկները ոչ միշտ է լինում։ Մենք ապրում ենք մայրաքաղաքում, Դավթաշենում, որտեղ երբեմնի կանաչ էր, կային այգիներ, հարաբերական զով էր։ Հիմա Դավթաշենի միակ մնացած այգին չորացվել է, մնացած կանաչ գոտիների տեղը կառուցվել են բազմահարկ շենքեր։
Իսկ իշխանությունները էքստազի մեջ են, որ հազարավոր տուրիստներ են բերում Հայաստան, հանրահայտ դեմքեր, այդ թվում Ջենիֆեր Լոպեսի համերգի կազմակերպման, նրա և իր հետ եկած սպասարկող խմբի վրա ծախսվելիք $37 000 մասին են քննարկում, Սևանում 40 հազար հանգստացողների վերաբերյալ տնտեսական աճի մասին բարբաջում։
Հայաստանի բնական հարստություն՝ ջուրը, չի հերիքում արդեն նույնիսկ տեղացիներիս համար։
Արցախը հանձնելուց հետո հիդրոլոգիական հանգույցների, մի մեծ ջրագոյացնող ավազան, որի մեջ ջրառատ Թարթառն էր նաև մտնում, Սարսանգի ջրամբարը և այլն, տվեցին, հանձնեցին թուրքերին, որոնցից ազատագրել էին մեր հայրերի ու եղբայրների արյան գնով։
Հետո՝ Որոտանի ջրերը գոյացնող Սև լճերի և այլ տարածքների ադրբեջանական օկուպացիայի պատճառով, գումարած Թուրքիայի նոր ջրային քաղաքականության պատճառով Շիրակի, Ախուրյանի ջրագոյացող ռեսուրսները, նվազեցին։
Այս ամենից բացի մեր արտեզիան ջրերը անխնա օգտագործելու հետևանքում, մենք այսօր կյանքի համար ամենակարևոր ռեսուրսից ենք զրկվում։
Ջուրը վերականգնվող ռեսուրս է, բայց եթե դու հանձնում ես այդ ռեսուրսի ծնվելու, շատանալու ակունքները, կամ ղեկը թշնամուն, հետն էլ մայրաքաղաք Երևանը սարքում բացարձակ անապատ, անկանոն ու անտեղի շինարարությամբ, ապա էկոլոգիական միգրացիան ավելի արագ կբացի նոր գաղթի ճանապարհի դռները, քան նույն թշնամին կփորձի գրավել Հայաստանի պատառիկները»։