«Ունենք անհասկանալի Երևան՝ դատարկված գյուղերի հաշվին»․ Թաթուլ Հակոբյան

Լրագրող Թաթուլ Հակոբյանի ֆեյսբուքյան գրառումը․ «Ես շարունակում եմ մտածել և համոզված լինել, որ Հայաստանի ներքին մարտահրավերներից երկուսին պետք է համակարգային լուծում տալ, այլապես Հայաստանը տարիներ ու տասնամյակներ անց ավելի է թուլանալու և խոցելի լինելու արտաքին վտանգներից:
Առաջին. սահմանային գյուղերից արտագաղթ, ծերացում և ի վերջո, դատարկում,
Երկրորդ. ոչ համաչափ զարգացում:
Սկսենք երկրորդից, որը առաջինի հետևանքն է նաև:
Երևանում և Արարատյան դաշտի մայրաքաղաքամերձ հատվածում ունենալ երկրի մոտ 2,9 միլիոն բնակչության կեսից ավելին... Օրինակ, հարյուր տարի առաջ, երբ Խորհրդային Հայաստանի բնակչությունը մեկ միլիոնից մի քիչ պակաս էր, Երևանի բնակչությունը մոտ 50 հազար էր, այսինքն՝ մայրաքաղաքի բնակչությունը կազմում էր ամբողջ երկրի բնակչության 4-5 տոկոսը:
Այսպիսով, Երևանը կլանել-քաշել է գյուղական բնակչությունը, առաջին հերթին նաև՝ սահմանային գյուղերի: Մենք ունենք անհասկանալի Երևան՝ դատարկված գյուղերի հաշվին:
Ժամանակին մտածում էի և այսօր էլ մտածում եմ, որ Երևանի բեռնաթափման ճանապարհներից մեկը նոր մայրաքաղաք ունենալն է, որ, իհարկե, շատերի համար կարող է անհեթեթ և անընդունելի լինել:
Սահմանային գյուղերի ծերացումը և դատարկումը կանխելու համար անհրաժեշտ են տնտեսական արտոնություններ: Ոչ թե թղթի վրա, այլ իրական արտոնություններ:
Զարմանալի բան է. մեր ազգը ամենուր խոսում է հող չունենալու դժբախտության մասին, բայց ունեցած հողը չի արժևորում: Այսօր Հայաստանում հողերի կեսից ավելին չեն մշակվում:
Ես գյուղ եմ վերադարձել ոչ թե այն պատճառով, որ Երևանում պահանջարկ չունեմ, այլ վերադարձել եմ, քանի որ սարսափում եմ մեր գյուղերի դատարկությունից և ուզում եմ մեկ հոգով ավելացնել սահմանային գյուղի բնակչության թիվը»: