«Գողականը, ***ականն ու օրինականը մի ընկալման մեջ է տեղավորվում». Դավիթ Կարապետյան

Միջազգայնագետ Դավիթ Կարապետյանի ֆեյսբուքյան գրառումը․ ««Հաջողակ տղամարդիկ» ու «առաջին տիկինը»
«не виновата я, он сам пришел»…
Ապրում ենք մի ժամանակ, երբ գողականը, բոզականն ու օրինականը մի ընկալման մեջ է տեղավորվում, անգամ իրարից չեն տարբերվում:
Ուղղակի ճաշակի ու նախասիրության հարց է, թե որ դիտանկյունից կցանկանաս այն ընկալել, ու որ րոպեին, որ դեպքին ինչպիսի «հարմար» արձագանք ու գնահատական կտաս:
Պատմեմ մի դեպք.
Ռեկետի ինստիտուտի Պալոժի ֆակուլտետը կարմիր դիպլոմով ավարտած առաջին տիկինը՝ 1 միլիոն դրամի պրիդյավկով 53 հաջողակ բիզնեսմեն օլիգարխի հրավիրել էր «Լիվինգսթոն» ռեստորան:
Իհարկե, ոչ թե սխոդկի կամ բազար-վակզալի, այլ միասին մի կտոր հաց կիսելու, մի թաս բան խմելու, դեսից դենից գյալաջի անելու ու ճշտի պանյատներով во благо общего дело, աբիզալովկա, աբշագի մեջ օբշի կածյոլ «պետքի վրով» փող գցելու համար:
Զբոռին՝ նապռյագ, վալակիդա, պրիտենզիա ու ծյոռկա, կրուտիտ-մուտիտ-կուռաժիտ, տինդիրիտ ու աբխադիտ, բալամուտ ու դեբոշ անող բոռզի չկար, ուստի խարոշի խարեբների ու անուշ ապերների շնորհիվ 53 միլիոն տասովկա գրեֆը սռոկի մեջ իտոգում հաշվին կար:
Մեկը՝ գոհ, մյուսը՝ դժգոհ, մի քանիսն էլ մանդրաժ մանթո, տվին քեշը ստացան դաբրո ու տիխարյա անցան «на дно»:
Ու թե ասես՝ ա՜յ քեզ կինո,
Լսելու ես՝ Всем вам на зло…
- Ոչ մի գցում, ի՞նչ զապադլո,- կասի էմբիցիլ մի զոբլո,
- Դե բա ուզենք-չուզենք պետք է տանք, վիվիչկա էլ խնդմնդանք, թե չէ սիլլա կստանանք:
Էլ ի՞նչ զարմանք, ի՞նչ խարդավանք,
ամոթ, թասիբ ու պատկառանք,
Էլ ո՞ւմ աչքին ինչ հաջողակ,
կերան քֆուր ու պարսավանք:
Բայց այսքանով դեռ չպրծանք.
Հետ չմնացին հարուստ տիկնայք,
Տվին միլիոն հանուն մի լայք:
Բա օճառվող սին պարոնայք.
էլ հանրային դեմք ու բլոգերներ,
Պնակալեզ պոպուլիստներ,
Շուստրի-շոպլիկ ինտրիգանտներ,
Ձոներ հյուսող սազանդարներ,
Ու կոնֆորմիստ հաճախորդներ:
Ահա և տես «էլիթ» կազմը,
Ու այս ամենի ողջ մարազմը:
Հակակոռուպցիոն կոմիտե,
գլխավոր դատախազ,
Ո՞վ է դառնալու քավության նոխազ,
Բա հաստատեք կամ հերքեք լուրը,
Որ ձեր պատիվը չգցեք ջուրը:
«10 միլիոն նվիրատվության ակնկալի՞ք»
թե՞ պարզապես օրենքով տալիք,
Ի՞նչ է սա՝ շորթո՞ւմ, ռեկե՞տ, կոռուպցիա՞,
ժուլիկություն թե՞ մախինացիա:
Իհարկե՛, չկա ո՛չ պրեսսինգ, ո՛չ ռեպրեսիա,
Քանզի կա բաստիոնի բիս դեմոկրատիա:
Ինչևէ…
Ինչպես՝ «Ադամանդե ձեռքը» ֆիլմում է ասվում՝ «не виновата я, он сам пришел», այնպես որ՝ «Рафик не в чем не виноват»…
Շարունակվում է՝ «Ռանչոյի Պանչո-նինձյա, կեցցե՛ հեծանիվը» կատակերգությունն ու մեր առօրյա ողբերգությունը»: