Նրան պիտի ճանաչեն և հիշեն. նկարչի տանը կբացվի Աշոտ Իսակովի ցուցահանդեսը

1990-ականներին Երևանում նրան շատերն էին ճանաչում։ Երբ 1991-ին Ժուռնալիստի տանը բացվեց նրա գեղանկարչական ու գրաֆիկական աշխատանքների անհատական առաջին ցուցահանդեսը, արձագանքեցին գրեթե բոլոր թերթերը, հանրային ռադիոն: Աշոտ Իսակովը երևանյան մշակութային կյանքի ամենաինքնատիպ ու առեղծվածային դեմքերից էր:
Ազգությամբ ասորի էր: Ծնվել էր 1954-ի նոյեմբերի 28-ին Աբովյան քաղաքում:
«Վարպետս Աստված է, ստիպողը՝ կյանքս»,- ասում էր, երբ իրենից հետաքրքրվում էին, թե ինչու որոշեց նկարել: Ինքն էլ գտավ այն հարցի պատասխանը, թե ինչպես պիտի իր հոգում ծնված հույզերն ու ապրումները հանձնի թղթին ու կտավին: Հաստ ռետինից մի օղակ պատրաստեց, որը հարմարեցնում էր թեւի ծայրին, ռետինի տակ տեղադրում էր մատիտը կամ վրձինը, սովորաբար փախչում-հեռանում էր աղմկոտ քաղաքից ու բնության գողտրիկ մի անկյունում սկսում նկարել: Որդիները հաճախ էին նրա հետ գնում, ուշի ուշով հետևում, թե ինչպես է նկարում հայրիկը, նրանից սովորում էին, թե ինչպես պետք է ճանաչել ու սիրել հայրենի երկիրն ու բնաշխարհը:
«Ես երբեք թեմաներ չեմ փնտրում»,- հարցազրույցներից մեկում ասել է Աշոտը,- ինչպիսի ապրումներ ունենում եմ, այնպես էլ նկարում եմ: Զայրացած պահին փոթորկուն ծով եմ նկարում, հոգեկան անդորրի ժամանակ՝ պայծառ բնանկարներ, որոնց միջից ասես լույս է շատրվանում, որովհետև մենք բոլորս այդ լույսի էության մասնիկներն ենք»: Ինքն իրեն համարում էր թափառական նկարիչ: Ռեժիսոր Արա Վահունու «Աշոտ» ֆիլմն այս զարմանալի նկարչի մասին է, որ աշխարհին փորձում էր նայել իր պատուհանից (նրա գործերից մեկը այդպես էլ կոչվում է՝ «Իմ պատուհանը»), արվեստի մեծ աշխահում ուզում էր բացել իր արահետը (այդպես էր վերնագրել Աշոտ Իսակովին նվիրված իր ֆիլմը ռեժիսոր Վահե Գևորգյանցը):
Ցուցահանդեսներ է ունեցել նաև Մոսկվայում, Սոֆիայում, Բուդապեշտում: Նրա մասին տպագրված բոլոր հոդվածները կինն ու որդիները խնամքով հավաքել, պահում են մի թղթապանակում:
Աշոտ Իսակովի վառ կյանքի ուղին ընդհատվել է 1998-ի ապրիլի 23-ին. նկարիչը հանկարծամահ է եղել՝ անավարտ թողնելով «Հիսուսի խաչելությունը» գործը:

Փետրվարի 26-ին նկարչի տանը կբացվի ցուցահանդես, որտեղ կներկայացվեն Աշոտի 80-ից ավելի աշխատանքները՝ գեղանկարներ, գրաֆիկական և ջրաներկ գործեր (ցուցահանդեսը բաց կլինի մինչև մարտի 1-ը): «Ինքնադիմանկար», «Լույսի ուխտավորը», «Փրկության տապան», «Ջինջ լռություն», «Սուրբ Ծնունդ» և այլ աշխատանքների կողքին այցելուները կտեսնեն նաև «Հիսուսի խաչելությունը» անավարտ մնացած աշխատանքը: