«Մասնավոր հատվածն էր, որ ամեն ինչ անում էր հաղթանակի համար, բայց ոչ` պետական հատվածը». Հրանտ Թոխատյան

«Ծանր օրեր էին, հատկապես, երբ սկսվեց ռմբակոծվել Ստեփանակերտը, հասկացանք, որ իրավիճակը լուրջ է և դեպի ավելի լուրջն է գնում»,- «Հայացքն Արցախին» հաղորդման եթերում պատմում է 44-օրյա պատերազմում Արցախում կամավորական աշխատանքների մասնակցած Հրանտ Թոխատյանը: Ըստ ՀՀ ժողովրդական արտիստի՝ հրամանատարական կազմը, երկրի վերաբերմունքը մի տեսակ այն չէր... «Չկար այն ոգեշնչումը, որ կար առաջին կպատերազմի ընթացքում, ապրիլյանի ընթացքում: Հաղթելու համար ամեն ինչ արվում էր, բայց միայն՝ անհատական մակարդակում, ոչ թե պետական: Չպետք է այդպես լիներ: Ափսոս էին ուղղակի տղաները: Ուղղակի մաղվում էին: Ես տեսնում էի բժիշկների այն հերոսությունը, որ արյան մեջ կորած չէին էլ հասցնում զգեստափոխվել: Այն նրանք էին հերոսները, որ եկել էին աշխարհի տարբեր ծայրերից:
Թիկունքում էլ ամեն ինչ նորմալ չէր: Ընդհանուր մթնոլորտը «հաղթելու ենք»-ի չէր, ինչպես որ ասվում էր: Ավելի ճիշտ կլիներ ճիշտն ասվեր»,- վստահ է արտիստը: