«Առանձին վերցրած որևէ քաղաքական ուժ այսօր ի զորու չէ հասարակության մոբիլիզացիա ապահովել». Սերժ Սարգսյան

ՀՀԿ նախագահ Սերժ Սարգսյանը ելույթ է ունեցել ՀՀԿ հիմնադրման 35-ամյակին նվիրված հոբելյանական նիստում: Իր ելույթում նա մասնավորապես ասել է. «...Այսօր Հայաստանի կառավարիչները փորձում են մեզ համոզել, որ Արցախի կորուստը «խաղաղության» գինն է: Սա ստի հանճարեղ օրինակ է: Եթե սուտ խոսելու մրցույթ լիներ, այս կառավարությունը կդառնար համաշխարհային չեմպիոն. խոստացան խաղաղություն՝ ստացանք պատերազմ, խոստացան բարեկեցություն՝ ստացանք արտագաղթ, խոստացան պաշտպանել Արցախը՝ հանձնեցին Արցախը: Այսքանից հետո սրանք նույնիսկ կարողանում են նայել մեր աչքերին և ասել, որ ամեն ինչ ճիշտ է արվում, որ իրենք իրենց ծրագրով առաջ են գնում: Մի հարցնող լինի՝ այդ ո՞ր ծրագրով՝ ազգային աղետի՞: Ինչ խոսք, այդ ծրագիրը կատարվում է 100%-ով:

Բայց դա ոչինչ, կարևորը, այսպես ասած, «խաղաղությունն» է: Հանգիստ ապրեք, սիրելի՛ հայրենակիցներ, քանի դեռ իշխանությունները «հանուն խաղաղության» չեն որոշել, որ ձեր տունն էլ է սահմանային վեճի առարկա: Եթե մի օր լսեք, որ ձեր գյուղն Ադրբեջանի տարածքում է, մի անհանգստացեք: Դա պարզապես այս «խաղաղարար» իշխանության հերթական «հաջողությունն» է:

Պատերազմով մարդկանց վախեցնելով, մեր երկիրն իրենը համարող թշնամու հետ առևտուր անելու, ճանապարհներ բացելու, բարեկեցությունը բարձրացնելու սուտ խոստումներով արդարացնում են հերթական դավաճանությունը: Ես չեմ հավատում, որ այս պայմաններում տնտեսական կապերը և առևտուրը խաղաղ համակեցության երաշխիքներ են։ Այդպես կարող են մտածել միայն մարդկության պատմությանը և ներկա համաշխարհային վիճակին անծանոթ մարդիկ։ Օրինակ, Միացյալ Թագավորությունը դուրս եկավ ԵՄ-ից՝ անտեսելով տնտեսական շահերը և հնարավոր կորուստները։

Նույն Միացյալ Թագավորությունում Շոտլանդիայի անկախացման մղումներն ուժեղ են՝ չնայած Լոնդոնի հետ տնտեսական կապերին։ Բելգիայի ներսում Ֆլանդրիան ունի անջատողական ուժեղ միտումներ, թեպետ փաստացի ԵՄ-ի սրտում է։ Կամ դիտարկենք ԱՄՆ-ի և Չինաստանի միջև աճող լարվածությունը, թեև այդ զույգն է համաշխարհային տնտեսության առաջատարը և ամենափոխկապակցվածը։ Հետևությունները թողնում եմ մեր ժողովրդին։

Այս տարի նախատեսված է ՀՀԿ հերթական համագումարի անցկացումը, որի ընթացքում մենք հնարավորություն կունենանք առավել մանրամասն քննարկելու մեր ծրագրերը, օրակարգի շրջանակներում վերլուծելու իրականացված աշխատանքը, վերհանելու խնդիրները և թերությունները։ Իսկ այսօր, խորհրդի հոբելյանական նիստի ավարտին, մենք խորհրդի հաստատմանը կներկայացնենք Գործադիր մարմնի կողմից ներկայացված ՀՀԿ ուղերձի առաջարկը։

Ակնհայտ է, որ ժամանակակից ժողովրդավարությունը ամենուր խարսխված է կայուն կուսակցական համակարգի վրա, որտեղ առաջնայինը ծրագրերն են, այլ ոչ թե անհատները: Մարդկությունը դեռ ժողովրդավարական կառավարման արդյունավետ այլ համակարգ չի հնարել: Ցավոք, այսօր մեր երկրում կուսակցությունների վարկանիշը բավական ցածր է, ապատիկ վիճակում գտնվող հասարակության մի զգալի մասը կորցրել է հավատը քաղաքական ուժերի նկատմամբ և չի վստահում վերջիններիս: Հասարակության սպասումներն ու չարդարացված ակնկալիքներն իրենց պատճառներն ունեն, որոնք մեկ այլ և խոր անդրադարձի թեմա են: Մի առիթով ես այս երևույթին ավելի հանգամանորեն կանդրադառնամ: Փաստ է, որ առանձին վերցրած որևէ քաղաքական ուժ՝ առանց բացառության, այսօր ի զորու չէ հասարակության մոբիլիզացիա ապահովել Հայաստանում փոփոխություն իրականացնելու համար: Սա ցավով եմ ասում: Եվ որպես այդ քաղաքական ուժերից մեկը, մենք պարտավոր ենք հետևություններ անել:

Ինչպես նշեցի, քանի դեռ ժողովրդավարական կառավարման այլ համակարգ աշխարհում գոյություն չունի, կուսակցությունները պետք է ձգտեն բարձրացնել իրենց վարկանիշը հասարակության շրջանում: Այս խնդիրը նաև մեր առջև է դրված:

Գիտեմ, որ ժամանակն անցնում է, վտանգները գնալով ավելի առարկայական են դառնում, իսկ մարդիկ հոգնել են խոսքեր ու խոստումներ լսելուց, անարդյունավետ պայքարից և ուզում են արդյունք տեսնել: Գիտեք, Պրուսիայի համար ծանր օրերին կանցլեր Բիսմարկը գերմանացի ժողովրդին «արյուն և երկաթ» էր առաջարկում, Միացյալ Թագավորության համար օրհասական պահին վարչապետ Չերչիլը՝ «քրտինք, արցունք, արյուն և ծանր աշխատանք»։

Որպես ՀՀ երրորդ նախագահ և Հանրապետական կուսակցության ղեկավար, ես վստահաբար ասում եմ, որ ամենից առաջ այսօր մեզ օդ ու ջրի պես անհրաժեշտ են պատվախնդրություն և հավատ, առաջին հերթին՝ սեփական ուժերի նկատմամբ։ Մենք իրավունք չունենք հուսահատվելու, հոգնելու, առավել ևս՝ ապրելու մեր սովորական, բնականոն կյանքով, քանի դեռ մեր երկրի ու ժողովրդի համար գոյաբանական վտանգը չենք չեզոքացրել հետևողական, համառ, ծանր աշխատանքի արդյունքում: Ոչ մի ժողովուրդ առանց այս ճանապարհն անցնելու հաջողության չի հասել:

Հոբելյանի առթիվ այսօր միմյանց շնորհավորելու փոխարեն, սիրելի՛ հանրապետականներ, պարզապես խոստանանք միմյանց և մեր ժողովրդին, որ պատվախնդրությամբ և հավատով հաղթահարելու ենք մեր սերնդին բաժին հասած այս փորձությունը ևս, որքան էլ այն ծանր լինի:
Եվ թող Աստծո օրհնությամբ հաջողությունը ուղեկից լինի մեզ:

Մեր պետության և ժողովրդի համար վճռորոշ այս ժամանակաշրջանում Համո Սահյանի դիպուկ մի արտահայտությամբ կամփոփեմ խոսքս. «Ընկնելը մեղք է, հոգնելը՝ ամոթ»»: