«ՀԱԵ-ն մեր ինքնության ողնաշարի մասն է, հեռո՞ւ եք քայլելու հիվանդ ողնաշարով». Գարրի Արզումանյան

Նկարիչ Գարրի Արզումանյանը ֆեյսբուքյան իր էջում գրել է. «Մի անգամ, ինքն իր ունակությունները գերագնահատած մի լրագրող, տեսնելով մեծ գիտնական, քվանտային մեխանիկայի հիմնադիր, Նոբելյան մրցանակի դափնեկիր Նիլս Բորի դռանն ամրացված պայտը, զարմացած ու մի փոքր էլ սարկազմով հարցնում է։
- Ինչպե՞ս կարող է դա լինել, Դուք գիտնական եք, ուսյալ մարդ, մի՞թե հավատում եք, որ պայտն երջանկություն է բերում։
- Չէ, ինչ եք ասում, իհարկե չեմ հավատում,- պատասխանում է Բորը,- բայց պայտն ինձ երջանկություն է բերում անկախ նրանից՝ հավատում եմ ես, թե ոչ։
Ինչ եմ ուզում ասել։
Եթե ոմանց թվում է, թե հնամյա, դարերի ընթացքում տասնյակ հզոր արխետիպային պլաստեր պարունակող կառույցը կկարողանան կազմաքանդել առանց իրենց համար ողբերգական հետևանքների, ապա իրենք, վերոնշյալ լրագրողի պես, ոչինչ չեն հասկանում հավատքից։
Անկեղծ լինեմ. երբեք չեմ կազմել հոտի մաս՝ որ կոնֆեսիայի, հավատքի ուղղության մասին էլ խոսքը չգնա։ Ու միշտ ցավով եմ հետևել ՀԱԵ-ի ու մյուս ոչ տոտալիտար կոնֆեսիաների միջև մրցակցային պայքարին ու փոխհրաձգություններին։
Բայց այսօր արմատապես այլ, շատ ավելի լուրջ խնդրի առաջ ենք կանգնած։ Ուզում եք դուք դա թե ոչ, ՀԱԵ-ն մեր ինքնության ողնաշարի մասն է։ Նրան կոտրելը դեստրուկտիվ է լինելու։ Հեռո՞ւ եք քայլելու հիվանդ ողնաշարով։
Իմ կարծիքով՝ եթե մարդը կարող է հանդիսատեսի կարգավիճակով հետևել ՀԱԵ-ի կազմաքանդմանը, ուրեմն նա նույնպիսի հեշտությամբ ուրանալու է ինքն իրեն, իր հավատքը, իր ընկերներին, միգուցե նաև իր ընտանիքը։
Սարսափելի ժամանակներ ենք ապրում հիմա։ Սարսափելի պարզ երևում է՝ ով է քո դրացին ու ինչի է նա ընդունակ»։