«Սկզբից պետությունն օկուպացնում են, այնուհետև` մի քանի տասնյակ տարով «ազատագրում»»․ Կարեն Հեքիմյան

Հասարակական գործիչ Կարեն Հեքիմյանի ֆեյսբուքյան գրառումը․ «Ռուսաստանը ցանկանում է ունենալ «Զանգեզուրի միջանցք» իր ուժերի վերահսկողության ներքո:
Հավաքական Արևմուտքն անտարբեր է «Զանգեզուրի միջանցքի» հանդեպ, սակայն, վերջինիս լինելու պարագայում, դեմ է, որ այն վերահսկվի Ռուսաստանի կողմից:
Ադրբեջանն ու Թուրքիան ամեն գնով ցանկանում են ունենալ «Զանգեզուրի միջանցք», ընդ որում, Ադրբեջանը «միջանցքի» վերահսկողության համար նախապատվությունը տալիս է Ռուսաստանին:
Իրանն առայժմ կտրականապես դեմ է «Զանգեզուրի միջանցքին»:
Իսկ ի՞նչ է ցանկանում «Զանգեզուրի միջանցքի» դե յուրե սեփականատեր Հայաստանը:
Ուրեմն, անցյալ դարի 30-40-ական թվականներին Չեխոսլովակիայի ԱԳ նախարար, այնուհետև նախագահն էր Էդվարդ Բենեշը: Վերջինս պետության ղեկին էր ամենախառը ժամանակներում: Որպեսզի պահպանի իր իշխանությունը Բենեշը «համագործակցում էր» այդ տարիների, առանց բացառության, բոլոր գերտերությունների՝ ԱՄՆ-ի, Անգլիայի, Գերմանիայի, ԽՍՀՄ-ի հետ: Մի խոսքով, Չեմբեռլենից հետո զանգահարում էր Հիտլերին, Հիտլերից հետո Ստալինին, Ստալինից հետո Ռուզվելտին և այսպես շարունակ: Իշխանության ղեկին մնալու համար Էդվարդ Բենեշը Գերմանիային հանձնեց Չեխոսլովակիայի Սուդետի մարզի զգալի հատվածը:
Ամեն դեպքում, Բենեշին ոչինչ չփրկեց: Գերմանիան օկուպացրեց, այնուհետև ԽՍՀՄ-ը շուրջ 45 տարով «ազատագրեց» Չեխոսլովակիան: Բենեշը մնաց «խաղից դուրս», իսկ «խաղից դուրս»-ի աշխարհագրական տեղանքը Լոնդոնն էր:
Այսպես է լինում, երբ պետության ղեկավարը հանուն սեփական իշխանության երկարաձգման պետությունը համաշխարհային «խաչմերուկ է» դարձնում: Սկզբից պետությունն օկուպացնում են, այնուհետև՝ մի քանի տասնյակ տարով «ազատագրում»:
Էդվարդ Բենեշը հանգրվանել էր Լոնդոնում պայմանով, որ այլևս քաղաքականությամբ չի զբաղվելու:
Որտե՞ղ և ի՞նչ պայմանով է լինելու Փաշինյան Նիկոլի հանգրվանը»: