Հասարակական գործիչ Կարեն Հեքիմյանի գրառումը․ «Ե՞րբ կգնա Փաշինյան Նիկոլը: Վարկած, ժամանակագրություն: 2014թ Իշխանափոխություն Ուկրաինայում: Ուկրաինան գնում է Արևմուտք: Ռուս-ուկրաինական պատերազմ: Ռուսները գրավեցին Ղրիմն ու Լուգանդոնի զգալի մասը: Ուկրաինան ծովից «փակելու» համար Ռուսաստանին անհրաժեշտ էր Թուրքիայի դաշնակցությունը, նվազագույնը՝ չեզոքությունը: Չհաջողվեց, հետևաբար՝ Ուկրաինայի վերաբերյալ Պուտին Վլադիմիրի ծրագրերը կիսատ մնացին: 2014-2018թթ Ռուսաստանն Ուկրաինայի խնդիրը վերջնականապես լուծելու համար ամեն կերպ սիրաշահում է Թուրքիային: Վերջինս ամեն կերպ իր «գինն է» թանկացնում : Ի թիվս այլ «բարիքների», Թուրքիայի «գնի» մեջ է ներառված նաև Արցախը, հետևաբար՝ Ռուսաստանի ձեռամբ, Արցախի վերաբերյալ բանակցություններն աստիճանաբար փակուղի են մտնում: Ռուսաստանին Հայաստանում անհրաժեշտ է այնպիսի իշխանություն, որը և՜ Արցախը կհանձնի, և՜ Արցախի հանձնման պատասխանատվությունը կկրի: Միաժամանակ՝ տարածքների հանձնման պատասխանատվությունը նաև Արևմուտքի վրա բարդելու համար Ռուսաստանին անհրաժեշտ է, որ Նոր Հայաստանի իշխանությունն արևմտյան երանգներ ունենա: Այդօրինակ «իշխանավորներն» աստիճանաբար աճեցվում են: 2018թ Հայաստանում իշխանափոխություն իրականացվեց: Հայ-ադրբեջանական բանակցությունները վերջնականապես տապալվեցին՝ սկսվեցին «զրոյական» կետից: 2020թ Ռուսաստանը Թուրքիային վճարեց ընդհանուր «պարտքի» մի մասը՝ Արցախը, և որևէ պատասխանատվություն չկրեց, քանզի հայ հանրությունը պարտվողականության և դավաճանության մեջ բացառապես Փաշինյան Նիկոլին մեղադրեց: Վերջինս դեմ չէր: 2022թ Ռուսաստանն ունենալով Թուրքիայի, ամենաքիչը՝ չեզոքության երաշխիքը, հարձակվեց Ուկրաինայի վրա: 2020-2023թթ Հայ հանրության լայն շրջանակներում ակտիվորեն շրջանառվում է Փաշինյան Նիկոլի դավաճանության վերաբերյալ պնդումը: Նպատակն՝ Արցախի հանձնումը լիարժեք Փաշինյան Նիկոլի վրա բարդելն է: Վերջինս իր կարգավիճակին դեմ չէ: Ավելին՝ Արցախի հանձնման պատասխանատվությունը միաժամանակ նաև Արևմուտքի վրա բարդելու նպատակով, վերջինս «սիրախաղերի» մեջ է մտնում արևմտյան պետությունների ղեկավարների հետ: 2024թ.... Փաշինյան Նիկոլը կգնա միայն «առաջադրանքը» կատարած, ռուս-ուկրաինական պատերազմի ավարտից անմիջապես հետո: Կգնա հայ հանրության գործուն միջամտությամբ: Վերջինիս վրա ընդմիշտ կմնա «պարտվողականության» և «դավաճանության» դրոշմը: Ռուսաստանը խաղից մաքուր դուրս կգա, Թուրքիան՝ բավարարված: Պատերազմի երկարացման դեպքում, Թուրքիայի չեզոքության «գինը» կբարձրանա: Ի թիվս այլնի, «գնի» մեջ նաև Հայաստանի տարբեր հատվածներն են ներառվելու: Բոլորը դրան պատրաստ են՝ Փաշինյան Նիկոլը, Ռուսաստանը, հայ հանրությունը: Կարևորը՝ Ռուսաստանը խաղից մաքուր դուրս գա և հաղթի Ուկրաինային: Գործը բացահայտված է, մնում է գտնել ... գեղարդը»։
