Երևան`   +7 °C
Այսօր`   Հինգշաբթի, 28 մարտի, 2024 թ.

«Իբր գրված է Էրեբունի, Երևան , 2800, իրականում գրված է այլ բան». Էդ. Մելիքյան

504
Շաբաթ, 09 հոկտեմբերի, 2021 թ., 22:06
«Իբր գրված է Էրեբունի, Երևան , 2800, իրականում գրված է այլ բան». Էդ. Մելիքյան

Սեպագրերի ու քարտեզների ուսումնասիրմամբ զբաղվող Էդուարդ Մելիքյանը ֆեյսբուքյան իր էջում գրել է. «Այսօր էրեբունի - Երևանի տոնն է և ես ուզում էի հիշեցնել մեր մայրաքաղաքի անվան ստուգաբանության մասին... Սակայն այն ինչ տեսա այսօր թանգարանի առջև ինձ ապշեցրեց և ստիպեց փոխել թեման: Ես մի քանի տարի է, ինչ չէի եղել թանգարանում, քանզի ամեն անգամ դա ցավալի ապրումների առիթ է դառնում... Ցավոք, այս անգամն էլ բացառություն չեղավ... Հերիք չի, որ հերթական անգամ չտեսա ոչ մի դրական տեղաշարժ, մի բան էլ էլ ավելի հանցավոր տգիտության վկայության հանդիպեցի և յուրաքանչյուրն է այն հանդիպում ամեն անգամ թանգարանի մոտով անցնելուց... Բայց քանզի անգամ թանգարանի տնօրենը սեպագրին չի տիրապետում անհրաժեշտ մակարդակի (էլ չասած սովորական հայ մարդու մասին), ապա երևում է՝ միայն ես եմ դեռ նկատել այն, ինչը հնարավոր չի չնկատել և անտեսել ու բարձրաձայն չհայհոյել վերջին բառով բոլոր պատասխանատուներին...
Լուսանկարի վրա թանգարանի առջև՝ այգում, 2018 թ. տեղադրված հուշարձանն է, որի վրա մեծ-մեծ արված է մի սեպագիր արձանագրություն... Առանց չափազանցության, աչքերիս չէի ուզում հավատալ...
Իբր գրված է Էրեբունի (առաջին տողում), Երևան (2-րդ) տողում և 2800 (տարի)... Իբր, որովհետև իրականում գրված է այլ բան՝ «դվոյեշնիկ» գրողը (գրողը նրան տանի ստեղ են ասել) գրել է (ներկայացնում եմ այնպես ինչպես ընդունված է յուրաքանչյուր սեպագրի ընթերցման դեպքում, այսինքն լատինատառ, վանկագիր, վանկերը փոքրատառ (նույնիսկ անունների պարագայում), ցուցիչները մեծատառ և պայմանական (ասորական սեպագրի կանոններով) ընդունված ձևով)՝
URU (քաղաքի անվան ցուցիչ սեպանշանը) er / ere - e - bu - ni
URU ere - e - ba - ni
bu և ba վանկերը ճիշտ են՝ սեպագրում չկար vu - va վանկ և «մաքուր» բաղաձայներ, որպեսզի գրվեր ոչ թե Էրեբունի - Էրեվան, այլ ոչ Էր-ե-բա-նի: Գրում էին bu/ba և ըստ կոնկրետ բառի (տիրապետելով այդ լեզվին), հասկանում էին, թե տվյալ դեպքում ինչպես ընթերցել՝ բու/բա, թե վու/վա/վ...
Բայց վերջի վանկի նշանը չունի ոչ մի բացատրություն և արդարացում, քանզի ni վանկի փոխարեն փորագրված է անվան սկզբի նույն ir / er / ere սեպանշանը... Այսինքն ունենք ere-e-bu-ere և ere-e-ba-ere...
Այո, er/ere և ni վանկերը իրար շատ նման են (մի սեպի տարբերություն է ընդամենը. Տես Պտ. 2), բայց սա ուղղակի փնթիության, անլրջության, անպատասխանատվության, «անարմատության» հերթական մի ... ինչ ասեմ, որ չհայհոյեմ... դրսեվորում է: Ախր սա նկատելու համար անգամ փայլուն սեպագրին տիրապետելու կարիք չկա՝ պարզ չի ոչ եթե այդքան տարբեր վանկեր են (անվան առաջին և վերջին վանկերը), ապա սեպանշաներն էլ չեն կարող լինել նույնը... Այո, նույնիսկ մեր սեպագրում կան շատ վանկեր, որ ունեն մի քանի ընթերցում, բայց ոչ այս տիպի...
Ամիսներ առաջ ես արդեն ցույց էի տվել Գավառի հրապարակի սեպագրի խայտառակ պատճեն... Հիմա էլ սա... Բայց եթե Գավառի դեպքում կարելի էր դեռ ասել, դե մասնագետները չեն իմացել կամ մեկ այլ ապիկար արդարացում, ապա այս դեպքում հուշարձանի գրառությունը «մասնագետները» չէին կարող չնկատել, քանզի սա իրանց բութ մռութի առաջ ա, կներեք, տնգցրած... Ավելին, քանդակագործը հաստատ չէր կարող գոնե վատ տիրապետել սեպագրին... Իսկ սա նշանակում է, որ ինչ-որ մի ծույլիկ տխմար «մասնագետ» թղթի վրա գրել տվել է նրան ինչ է պետք քանդակել...
Իրականում սա է մեր երկրի գլխավոր խնդիրը՝ տոտալ ոչպրոֆեսիոնալիզմը, կներեք՝ բառադիությունը»:

«Կարդում եմ և կատաղությունից ու ամոթից թանգարանի տնօրենին ուզում եմ ․․․․». Էդ. Մելիքյան
«Կարդում եմ և կատաղությունից ու ամոթից թանգարանի տնօրենին ուզում եմ ․․․․». Էդ. Մելիքյան
«Կարդում եմ և կատաղությունից ու ամոթից թանգարանի տնօրենին ուզում եմ ․․․․». Էդ. Մելիքյան
«Կարդում եմ և կատաղությունից ու ամոթից թանգարանի տնօրենին ուզում եմ ․․․․». Էդ. Մելիքյան
Աղբյուրը`   Էդուարդ Մելիքյան