«Հանգիստ թողե′ք էդ կենդանուն էլ, փրկել ցանկացող մարդկանց էլ. վայրի բնությունը սանատորիա չի». Հրաչյա Խաչատրյան

Բարձր տեխնոլոգիաների ոլորտի ինժեներ, հրապարակախոս Հրաչյա Խաչատրյանի ֆեյսբուքյան գրառումը. «Քանի որ լուսանի ձագի շուրջ կրքերը չեն հանդարտվում, իսկ ես էլ կատվազգիների նկատմամբ անտարբեր չեմ, ես էլ վայրի բնությունից ստացած իմ դասի մասին պատմեմ։
Անցած տարի մեր բակում ձագեր ծնվեցին, միանգամից 2 մամաներ, մի քանի օր տարբերությամբ ծննդաբերեցին։ Ես որոշեցի էս ձագերի համար պայմաններ ստեղծել, որ համ կարողանան բակ դուրս գան, համ էլ կերով լի, ապահով տնակ ունենան։
Ամեն ինչ նորմալ, ոնց մտածված էր, գնում էր։
Երբ ձագերը 8–10 ամսական էին, մեկին շունը գզել էր, ոտքը կոտրել էր։ Տարա անասնաբուժի մոտ, վիրահատեցին, հետվիրահատական շրջանում տանն էի պահում։
Չնայած, որ կողքից համոզում էին, որ նորմալ չի, որ դրսի կատվին տարել եմ, փողով վիրահատել եմ տվել ու բերել եմ տունը պահում եմ, անտիբիոտիկ եմ տալիս և այլն, բայց, այնուամենայնիվ, համարում էի, որ եթե վերցրել եմ իմ հոգածության տակ, պիտի անեմ։ Ես համոզված եմ, որ կատուները քաղաքային պայմաններում մարդու ամենաուժեղ բնական դաշնակիցներն են։
Էս ընթացքում մյուս ձագերից մեկն անկեց, նույնիսկ չհասցրեցինք հասկանալ ինչ եղավ, պարզապես մի ակնթարթ տեսել էինք, որ էդքան էլ ակտիվ չի։ Մյուսներից, որ տեսա էլի նման վարքագիծ ա ցուցաբերում, միանգամից տարա անասնաբուժի մոտ։ Սա էլ անասնաբուժարանում անկեց։ Մեկ օր հետո մյուսը՝ նույն ձև, բայց սրան անասնաբուժարանում բուժեցին։ Ու էսպես մոտ 10 օր։ Մեկը մեր մոտ էր անկում, մյուսը անասնաբուժարանում։ Էն, որ ոտքը բուժում էի, մեկ ամիս կռվով դավով հակաբիոտիկ էի խմեցնում, սա էլ անասնաբուժարանում անկեց։
10 օրվա մեջ 7-8 կատվից մնացին 2–ը, հիմա մնացել ա մենակ մեկը։
Հանգիստ թողեք, էդ կենդանուն էլ, էդ կենդանուն փրկել ցանկացող մարդկանց էլ։ Էս հարցում ճիշտ ու սխալ չկա։ Վայրի բնությունն էլ սանատորիա չի։
Խորհուրդներ տալու փոխարեն էլ փորձեք ինքներդ հիվանդ կենդանիների օգնել ու սեփական վիճակագրությունը ստեղծեք, վստահեմ մեկ–երկու դեպքից հետո էլ չեք խոսա էս թեմայով»։