«Դա է պատճառը, որ պատժելու փոխարեն առևտուր են անում զոռբաների հետ ու սիրաշահում են նրանց». Վարուժան Ավետիսյան

«Սասնա ծռեր» կուսակցության համակարգող Վարուժան Ավետիսյանը ֆեյսբուքյան իր էջում գրել է․ «Թե ինչու են ներկաները երբեմն անհարկի պոռթկում և ուժ կիրառելու մասին անպատեհ հայտարարություններ անում

Իշխանությունն ունի երկու փոխկապված բաղադրիչ՝ հեղինակություն և ուժ:

Երբ հեղինակությունը ցածր է կամ զրոյական, բայց կա ուժ, առաջանում է բռնապետություն: Երբ կա հեղինակություն, բայց ուժը բավարար չէ կամ զրոյական է, համապատասխանաբար առաջանում է վերահսկողության պակասուրդ և կառավարման խարխլում կամ իշխանության կորուստ:

Ներկաները դեռևս բավարար հեղինակություն ունեն, սակայն չունեն ուժ:

Երևույթը պայմանավորված է նրանց հոգեբանությամբ և մտածելակերպով:

Այս մարդիկ իրենց ամբողջ գիտակցական կյանքում (ոմանք՝ կյանքի ինչ որ փուլից սկսած) դիստանցվել են ուժից, բռնապետությանը բազմիցս երդում և երաշխիք են տվել, որ ուժից հեռու են, անգամ չեն դիմադրելու, եթե իրենց նկատմամբ ուժ կիրառվի, այլ մատաղացուի նման իրենց պարանոցը կհանձնեն բռնապետի կամքին:

Ավելին, նրանք մշտապես հավաստիացրել են, որ առհասարակ դեմ են նաև բռնությանը բռնությամբ պատասխանելուն, այդու՝ դեմ են նաև բռնությանը դիմադրողներին:

Այս փակուղու մեջ խորանալով անդառնալիության կետին հասնելուց ու վերասերվելուց հետո մի նոր բացասական որակ են ձեռք բերել՝ ինքնավախեցածության տենդի մեջ ընկելով, միացել են բռնապետությանը և հաճախ նրանից ավելի բարձր ձայնով քարկոծել են ուժին ուժով պատասխանող տեսակին:

Որպես վարձ՝ հիմնականում զերծ են մնացել բռնության ենթարկվելուց, երբեմն էլ, որպես պարգևավճար՝ հնազանդության ու համագործակցության դիմաց հանրային և քաղաքական փշրանքներ են ստացել բռնապետության սեղանից:

Եվ հիմա, երբ հանգամանքների բերմամբ հայտնվել են պետության ղեկին, հոգով ու մտքով մնացել են ուժի և բռնության դեմ նույն անզորն ու զիջողականը:

Կարևոր է նաև նկատի ունենալ, որ ժամանակի ընթացքում իրենց շուրջն են հավաքել պաթոլոգիկ կամազուրկների և վախկոտների՝ ամբողջանալով որպես իրենցից դուրս ուժ փնտրող և դրան ապավինող հարմավողական օրգանիզմ:

Դա է պատճառը, որ պատժելու փոխարեն առևտուր են անում զոռբաների հետ ու սիրաշահում են նրանց, իսկ ենիչերիական ոստիկանությանը, ԱԱԾ-ին և մյուս ուժայիններին միամտաբար փորձում են իրենցով անել:

Ուստի, երբ տեսնում են, որ իրենց այդպիսին լինելը շատ տեսանելի է դառնում, ինչի հետևանքով երևում է իրենց իշխանության խարխուլությունը, նյարդային վիճակի մեջ են ընկնում, կորցնում են ինքնատիրապետումը և սպառնալիքներ են տեղում:

Սակայն, քանի որ իրենց և ուժի միջև անհաղթահարելի պատնեշ կա, իրենք և ուժը անհամատեղելի են, այդ սպառնալիքներն արհեստական և նույնիսկ ծիծաղելի են հնչում:

Հետզհետե այս վիճակն էլ ավելի է սրվում, քանի որ իրենց համար հարմարավետության միջավայր ստեղծելու նպատակով փորձեցին ամբողջ ժողովրդի մեջ ուժի նկատմամբ ալերգիա առաջացնել, սակայն միայն կարճ ժամանակով հաջողեցին, քանի որ անբնական և անբանական էր իրենց արածը: Նորմալ մարդը գիտակցում և ճանաչում է իշխանության երկու՝ հեղինակության և ուժի բաղադրիչների ներդաշնակ ամբողջությունը:

Ասածս չի ենթադրում, որ մի օր չեն կարող նյարդային վիճակում ուժ կիրառելու հրաման տալ: Բնավ ոչ: Երբեմն ամենաթույլ արարածն էլ կարող է ուժի դիմել՝ քմահաճույքից, վախից կամ այլ պատճառներից դրդված:

Խոսքն ուժին՝ մարդու ներքին ուժին, տիրապետելու և այն առաքինի կերպով հանուն իրավունքի և արդարության տեղին և համամաչափորեն կիրառելու ունակության մասին է, որ այս մարդիկ չունեն»: